-
nadkomisarz Józef Bocheński
Józef Bocheński urodził się 7 marca 1899 w Chełmie jako syn Aleksandra i Wandy z domu Fogel.
W 1915 roku, w wieku 16 lat, wstąpił do II Brygady Legionów Polskich (2 Pułku Piechoty), w której szeregach walczył na froncie karpackim i wołyńskim. W lutym 1918 roku dostał się do austriackiej niewoli i został internowany. W listopadzie 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i wraz z VI baonem Strzelców Warszawskich rozbrajał wojska niemieckie w Warszawie. Podczas wojny polsko-bolszewickiej służył w 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej.
Za męstwo i bohaterstwo w walkach odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari V oraz dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
Walczył w III Powstaniu Śląskim, odznaczony Gwiazdą Górnośląską. W Straży Granicznej II RP służył w latach 1928-1939. 15 września 1932 roku został wyznaczony na stanowisko oficera wywiadowczego Inspektoratu Granicznego nr 14 „Częstochowa” (Śląski Inspektorat Okręgowy SG), a w 1933 roku skierowany do Komisariatu Wewnętrznego SG nr 3 „Kraków” (pod względem służbowym przydzielony bezpośrednio do Śląskiego IO SG) na stanowisko II oficera.
Od 1935 roku służbę pełnił w Zachodniomałopolskim Inspektoracie Okręgowym jako oficer wywiadowczy i zastępca kierownika Inspektoratu Granicznego SG w Jaśle, a od 1938 roku z-ca komendanta Obwodu SG.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Niepodległości, Medalem Pamiątkowym za Wojnę w latach 1918-1921, Medalem X-lecia Odzyskania Niepodległości, Odznaką Pamiątkową Straży Granicznej.
Po ogłoszeniu mobilizacji jako kapitan Wojska Polskiego walczył wraz z kompanią SG w składzie 2 Brygady Górskiej, Grupy Operacyjnej „Jasło,” Armii „Karpaty”, ciężko ranny pod Muszyną w starciu z oddziałami słowackimi.
Po agresji sowieckiej aresztowany w szpitalu w Równem i osadzony w obozie NKWD w Kozielsku. Zamordowany 23 kwietnia 1940 roku w Katyniu.
Pośmiertnie awansowany w 2007 roku do stopnia nadkomisarza SG i majora WP.