W uroczystej zbiórce udział wzięli przedstawiciele władz wojewódzkich, służb mundurowych województwa śląskiego, instytucji kultury oraz parlamentarzyści. Śląski Oddział SG reprezentował Zastępca Komendanta ŚlOSG płk SG Adam Kurek. Obecny był także poczet sztandarowy ŚlOSG.
Uczestnicy uroczystości w pierwszej kolejności złożyli kwiaty na grobie Wojciecha Korfantego przy ul. Francuskiej w Katowicach, następnie przeszli na plac Sejmu Śląskiego, gdzie odbyła się część oficjalna uroczystości. Zgromadzeni wspólnie odśpiewali hymn państwowy, a na maszt wciągnięto flagę państwową. Na zakończenie przybyłe delegacje złożyły kwiaty pod pomnikiem Wojciecha Korfantego.
20 kwietnia przypada 150. rocznica urodzin Wojciecha Korfantego – wybitnego polityka, działacza narodowego, myśliciela społecznego, publicysty. Urodził się w osadzie Sadzawki (część Siemianowic Śląskich), był pierworodnym synem górnika Józefa Korfantego i Karoliny z domu Klecha. W 1879 r. rozpoczął naukę w szkole ludowej w Siemianowicach. Następnie uczęszczał do katowickiego Gimnazjum Królewskiego. Od wczesnych lat aktywnie zaangażowany w szerzenie kultury polskiej. Studiował na politechnice w Charlottenburgu, skąd w 1896 r. przeniósł się na Królewski Uniwersytet we Wrocławiu, gdzie był jednym z przywódców polskiej społeczności akademickiej. W 1903 r. z sukcesem wystartował w wyborach do niemieckiego parlamentu, domagając się m. in. poprawy warunków pracy górników i robotników. Od 1901 do 1908 r. był członkiem Ligi Narodowej, w ramach której współpracował z Romanem Dmowskim. W latach 1903-1912 oraz 1918 był posłem do Reichstagu, a także pruskiego sejmu krajowego – Landtagu, gdzie wstąpił w szeregi Koła Polskiego. 25 października 1918 r. wygłosił w Reichstagu swoje najsłynniejsze przemówienie, w którym zażądał przyłączenia do państwa polskiego wszystkich ziem polskich zaboru pruskiego i Górnego Śląska. Upomniał się również o uwolnienie więzionego w Magdeburgu Józefa Piłsudskiego. W latach 1918-1919 Korfanty należał do Naczelnej Rady Ludowej (będącej rządem Wielkopolski podczas powstania wielkopolskiego), przygotowującej przejęcie władzy. W 1920 r. mianowany na stanowisko Polskiego Komisarza Plebiscytowego na Górnym Śląsku. Aktywność skupił na przyłączeniu Górnego Śląska. Był przywódcą III powstania śląskiego. W latach 1922-1930 pełnił mandat posła na Sejm I i II kadencji. Związany z Chrześcijańską Demokracją. Od października do grudnia 1923 r. był wicepremierem w rządzie Wincentego Witosa. Zasiadał w Sejmie Śląskim i Senacie III RP. Zmarł 17 sierpnia 1939 r.
(źródło informacji historycznych: sejm.gov.pl)
Zdjęcia: portal wkatowicach.eu